12 Şubat 2015 Perşembe

içdöküş

Kaçtır yazma niyetiyle geliyorum sayfaya ama yazmadan kapatıp gidiyorum. Bu günlerde üzerimde anlamsız bir ağırlık, isteksizlik mevcut. Halbuki çok değil bi beş günlük tatilden geleli ama insanlar mı desem koşullar mı desem insanın üzerinden bütün enerjisini çekip alıyor. İş desen hep yoğun çok yoğun, ev desen yaklaşık bir aydır dinlenme yeri niteliğini kaybetmiş durumda. Eşimin anne baba ve kardeşi yaklaşık bir aydır bizimle kalıyor, haliyle evde büyükler varken insan yayılıp yatamıyor. Hafta sonlarımız bize ait değil...
Bu enerjisizlik beni ayrıca tahammülsüz yapıyor, kolay parlayan biri olup çıktım. Normalde takılmayacağım şeylere takılır oldum. En kötüsü de kızıma patlamam. Babaanne-dede-amca sarmalında iyice şımaran kızıma gereken sabrı gösteremedim. Dün gece diş fırçalama sırasında nazlanan Zeynebe bir patlamışım ki çocuğun ödü koptu. Saat olmuş bilmem kaç, benim gözümden uyku akıyor, Zeynep gündüz uyuduğu için uykusu yok tabi, evdeki diğer efrad da hep ayakta olunca yatma ritüelimiz sekteye uğradı, bir naz niyaz, benim sabır geçici olarak devre dışı kaldı. Ağladı da ağladı. En son sakinleşince “anne benden hala özür dilemedin ama” dedi. Kıyamadım. Sarıldık aynı anda özürlerimizi diledik ve yattık. Çalışan annenin psikolojik yükü daha ağır oluyor. Evladıma karşı içten içe suçluluk duyuyorum onu bırakıp işe geldiğim için.. off öyle işte. bu aralar bu hallerdeyim..
****
Kızım bize karne töreniyle bir ilk yaşattı geçtiğimiz haftalarda. İşten izin alıp gittim, anneanne ve babaanne katılımıyla en kalabalık veli grubu bizdik sanırım. İlk karnesini aldı kuzucum. Detaylı bir de değerlendirme yazısı yazmış öğretmeni okuduğumda beni mutlu eden. Karne töreni parti havasındaydı, çocuklar çok eğlendi.
Canım.
 
 
Başka başka.. Anlatacak şeyler var da benim yazasım yok..

6 yorum:

  1. Ahhh ah bende 3.5 ay bu durumu yaşamış biri olarak Allah kolaylık versin diyorum. Aynen bunu hissettim. Günlerim bana ait değildi. Sürekli arıza çıkaran hastalık hastası ve dünyanın merkezinde kendi var sanan biri ile bunları yaşadım. Üstelik yaşlı olmasının arkasına saklanan bunu sürekli duygu sömürüsü haline getiren biri ile... Kayınpeder falan olması iyi bir şey bence denge unsuru olabilir. Sen iyi bir annesin Sessizce, ama hepimiz insanız. Yoruluyoruz, tahammül edemiyoruz kolaylıkla, kurulan düzen bozulunca ayarlar da bozuluyor. Her şey tekrar düzelir inşallah.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağol Deniz. Beni en iyi sen anlarsın, iyi geldi yazdıkların.

      Sil
  2. Annem; bir kedi bile girse evin düzeni değişir derdi... Aynen öyle...Birlikte yaşam çok zor. Hele benim gibi kendi evinde bile özgürlüğüne düşkün biri için...Gece kalkıp kendine çay demleyip kitap okumak isteyen biri için...
    Ama yine de böyle dertler olsun Allah sevdiklerimizle sağlıklı yaşamaklar nasip etsin diyelim...Yani relaks dostum relaks :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah Lale abla ne tatlısın :)
      Bu duygulara kapıldığımda kendimi dürtüyorum zaten az bi rahat ol relax ol diye :)

      Sil
  3. Süper pazartesiyi okuyamayrum!

    YanıtlaSil