Kaçtır yazma niyetiyle geliyorum sayfaya ama yazmadan
kapatıp gidiyorum. Bu günlerde üzerimde anlamsız bir ağırlık, isteksizlik
mevcut. Halbuki çok değil bi beş günlük tatilden geleli ama insanlar mı desem
koşullar mı desem insanın üzerinden bütün enerjisini çekip alıyor. İş desen hep
yoğun çok yoğun, ev desen yaklaşık bir aydır dinlenme yeri niteliğini kaybetmiş
durumda. Eşimin anne baba ve kardeşi yaklaşık bir aydır bizimle kalıyor,
haliyle evde büyükler varken insan yayılıp yatamıyor. Hafta sonlarımız bize ait
değil...
Bu enerjisizlik beni ayrıca tahammülsüz yapıyor, kolay
parlayan biri olup çıktım. Normalde takılmayacağım şeylere takılır oldum. En kötüsü
de kızıma patlamam. Babaanne-dede-amca sarmalında iyice şımaran kızıma gereken
sabrı gösteremedim. Dün gece diş fırçalama sırasında nazlanan Zeynebe bir
patlamışım ki çocuğun ödü koptu. Saat olmuş bilmem kaç, benim gözümden uyku
akıyor, Zeynep gündüz uyuduğu için uykusu yok tabi, evdeki diğer efrad da hep
ayakta olunca yatma ritüelimiz sekteye uğradı, bir naz niyaz, benim sabır
geçici olarak devre dışı kaldı. Ağladı da ağladı. En son sakinleşince “anne
benden hala özür dilemedin ama” dedi. Kıyamadım. Sarıldık aynı anda özürlerimizi
diledik ve yattık. Çalışan annenin psikolojik yükü daha ağır oluyor. Evladıma
karşı içten içe suçluluk duyuyorum onu bırakıp işe geldiğim için.. off öyle
işte. bu aralar bu hallerdeyim..
****
Kızım bize karne töreniyle bir ilk yaşattı geçtiğimiz haftalarda.
İşten izin alıp gittim, anneanne ve babaanne katılımıyla en kalabalık veli
grubu bizdik sanırım. İlk karnesini aldı kuzucum. Detaylı bir de değerlendirme
yazısı yazmış öğretmeni okuduğumda beni mutlu eden. Karne töreni parti
havasındaydı, çocuklar çok eğlendi.
Canım.
Başka başka.. Anlatacak şeyler var da benim yazasım yok..
Ahhh ah bende 3.5 ay bu durumu yaşamış biri olarak Allah kolaylık versin diyorum. Aynen bunu hissettim. Günlerim bana ait değildi. Sürekli arıza çıkaran hastalık hastası ve dünyanın merkezinde kendi var sanan biri ile bunları yaşadım. Üstelik yaşlı olmasının arkasına saklanan bunu sürekli duygu sömürüsü haline getiren biri ile... Kayınpeder falan olması iyi bir şey bence denge unsuru olabilir. Sen iyi bir annesin Sessizce, ama hepimiz insanız. Yoruluyoruz, tahammül edemiyoruz kolaylıkla, kurulan düzen bozulunca ayarlar da bozuluyor. Her şey tekrar düzelir inşallah.
YanıtlaSilSağol Deniz. Beni en iyi sen anlarsın, iyi geldi yazdıkların.
SilAnnem; bir kedi bile girse evin düzeni değişir derdi... Aynen öyle...Birlikte yaşam çok zor. Hele benim gibi kendi evinde bile özgürlüğüne düşkün biri için...Gece kalkıp kendine çay demleyip kitap okumak isteyen biri için...
YanıtlaSilAma yine de böyle dertler olsun Allah sevdiklerimizle sağlıklı yaşamaklar nasip etsin diyelim...Yani relaks dostum relaks :)
Ah Lale abla ne tatlısın :)
SilBu duygulara kapıldığımda kendimi dürtüyorum zaten az bi rahat ol relax ol diye :)
Süper pazartesiyi okuyamayrum!
YanıtlaSilDüzelttim!
Sil