28 Haziran 2011 Salı

çıkık bir ayak

İstirahatteyiz, daha doğrusu şiş ve ağrıyan bir ayakla mecburi hareket kısıtlaması yaşıyoruz.
Söyleyenlere göre nazara geldik ama bence tamamen benim dikkatsizliğim. Haftasonu ailecenek şen şakrak bir şekilde kardeşimin nişanı için başka bir şehre uçacakken uçağa 10 metre kala önümdeki 10 cmlik yükseklikteki kaldırımın bittiğini görmedim ve ne olduğunu anlamadan yere kapaklandım. O kadar kötü düştüm ki pantolonum dizi yırtıldı elim yaralandı ayağım çıktı.. Tabi o anda sıcakken hissetmedim fazla ağrı ama uçağa bindikten sonra çok ağrıdı, buz falan koyduk şiş olmaması için. Hala aklıma geldikçe ürperdiğim ihtimal ya çocuk kucağımda olsaydı, çünkü çocuğu ben tutuyordum son anda kapıdan geçerken eşime verdim bende biletleri onaylattım. Allah korudu bizi, şükrediyorum. Şimdi evdeyiz annem gelip gidiyor yanıma bende üzerine biraz basabiliyorum artık ama hala şiş ve morarmaya döndü ayak.
Böyleyken böyle işte..
iznimin bitmesine 12 gün kaldı ama işyerinden daha erken başlamam yönünde talep var. yani bu hafta evdeki son haftam olabilir. iyileşirsem düşünürüm dedim bakalım..bebişkoyu abla kişisine emanet edeceğiz bir süre. sonra k.valide gelecek falan filan.. zor ki ne zor..
Zeynep kızımı uyuttum biraz nette turlayayım dedim ama uyandı şimdi. ben gider..

16 Haziran 2011 Perşembe

2. ay

Aslında 65. gün. Bu sabah gittik 2. ay aşılarımızı olduk. Boyumuza posumuza bakıldı. 5100 gr. ve 58 cm'yiz. Epey bi ağladık aşı sırasına tam üç tane aşı vurdular ki bitanesi yakıcıymış, dışarı çıkınca sustuk ama. Eczaneden ilaç, marketten öteberi aldık eve geldik. Bu aşılar huzursuzluk ve ateşlenme yaparmış ki kızçemde belirtiler başladı. Eve geldiğimizden beri huzursuz.
Hava kapalı ama boğucu nem var sanırsam.
Gece çok az uyuduk sabah da erken kalktık gözümden uyku akıyor. Çocuk uyuyunca bende uyuyayım desem o da namümkün. Çünkü gündüz gündüz uyuyamıyorum be kardeşim.
Çocukla gezmelere gitmek hele de akşam misafirlikleri yalan olmuş, ne oturduğundan bişey anlıyorsun ne konuştuğundan. Bu işleri bir yaşına kadar ertelemek gerek sanırım. Zaten işe başlayınca bunları yapmaya vakit de olmayacak.
Şu göğüs yarasından da el aman. Ondan çektiğimi başka bişeyden çekmedim iki ay oldu hala mı iyileşmez bir yara. Kullanmadığım krem de kalmadı.
 kopuk kopuk bi yazı oldu. olsun..

8 Haziran 2011 Çarşamba

yaz gelmiş

Biz evdeyken yaz gelmiş yahu. Haftasonu bi dışarı çıkalım hava alalım Zeynep hanımı da dolaştıralım düşüncesiyle hazırlanıp evden çıktık ama ben hala bahar aylarındayım sanıyorum üzerimde mevsimlik trenkot kızı da sarıp sarmaladık bi çıktık hava 28 derece :) Herkes askılılarla dolaşıyor yazlık pabuçlar giyilmiş çok güldüm kendi halime resmen mevsim değişmiş haberim yok. Evden sadece annemlere gitmek için çıkıyorum o da yürüyerek 3-4 dk. Farketmemişim hiç. Gerçi takvime bakarak da anlayabiliriz ama evde olduğum için takvimle de pek işim yok :) Hayattan mı koptum ne..
Kilolarımla barışamıyorum bu ara, kıyafetlerim oluyor ama pek bi dar ayol (bazılarıysa hiç olmuyor, çaktırma). Veririm düşüncesiyle bişeyde almak istemiyorum ama bir ay sonra işe döneceğim o zamana kadar verdim verdim veremedim alışveriş yolları görünüyor bana. Evdeyken eşofmanlarla (doğrusu nasıl yazılıyo üşendim tdk ya bakmaya) pek bi mesudum da işe dönünce kurumsal kılıklara dönmek icap ediyor netekim.
Zeynep hanım kızımız da büyüyor iki aylık olacak nerdeyse. Rutinlerimiz oturuyor yavaş yavaş.
evde olmanın tembellik etkisi oldu bende. Aman vakit bol nasılsa yaparım diye diye ertelediğim sürü sepet iş var ama yapasım yok napiim :)
Etraftaki inşaat seslerinden ve şu seçim arabalarının sesinden bıktım. üç tarafımız inşaatla çevrili (abartmıyorum) güne matkap sesiyle başlayıp çekip sesiyle bitiriyoruz. geçen bi gün dayanamayıp patladım işçinin bitanesine balkondan. Tam kızı uyuttum güç bela adam başladı çekiçle boş bir varile vurmaya çıkan sesi düşünün artık. Biraz sabrettim ha bitti ha bitiyo diye ama adam ikinci varile geçince bende kayış koptu kızda uyandı zaten. Çıktım balkona kardişiiim nedir bu yaa diye çemkirdim adamcağızda abla napalım inşaat bu diye cevap verdi. Dedim insaf artık yaw yeter o varile vurmak zorundamısın, baktı adamcağız benden dumanlar çıkıyo aldı varilini arka tarafa geçti, ses de azaldı nispeten.
Bizde durumlar böyle, gelirim gene bi ara..