Zeyno hanımla ilgili bu anekdotu not düşmem lazım. Netice de
bu da onun bir ilki.
Akşam mutfaktan bir çıktım ki baktım bizim hanım benim
çantamı almış, içindekileri bir güzel yere dökmüş, ana hedefi olan cüzdanıma
ulaşmış açmış içinden aldığı bozuklukları büyük bir mutlulukla elinde tutuyor
bi de uzatmış bana gösteriyor, anne bak paya (para). Kızım napıyosun annenin
çantası karıştırılmaz deyip topladım etrafı elindeki bozuk paraları da aldım
yutar mutar diye, hanım ne dese beğenirsiniz “ Anne bana paya (para) ver.”
Napıcaksın kızım parayı? “Cebime koycam”. Eyvah dedim bizim kız parayı çabuk
keşfetti. Bi de ısrar kıyamet. Akşam vermedim ama bugün için beraber bakkala
gideceğimizi söyledim. Bu akşamki görevimiz eve gidince ona para vereceğim,
cebine koyacak, beraber bakkala gideceğiz ve kendi parasını ödeyerek kendine
dodo (sürpriz yumurta) alacak. İyi mi ediyorum kötü mü ediyorum bilmiyorum,
bildiğim para işlerine çok erken bulaştık biz bence..