30 Mayıs 2012 Çarşamba

Rüya bu ya..

Bunu yazmalıyım:)

Gündemi o kadar iyi takip ederim ki rüyalarım bile gündemle ilgilidir :) 

Sabah sabah bir kabus gördüm, yani benim için kabus. Başkaları için gayet normal bir hal.  Başbakanın sezeryanı yasaklama mevzusu bilinçaltıma nasıl işlemişse artık rüyamda doğuma gidiyordum. Daha doğrusu annem beni kolumdan tutmuş ebeye buna suni sancı ver, normal doğuracak dediğini anımsıyorum. (Gerçekte de annem benim sezeryanla doğurmamı hiç tasvip etmemişti.) Bense o esnada korkudan ölüyor ebenin daha doğuma var demesiyle rahat bir nefes alıyorum. Ama kabus bu bitmiyor, eve geldikten sonra sancıların sıklaştığını görüp tekrar ebenin yanına gidiyorum ille beni normal doğurtacak. Tam o anda -gerçekte- eşim işe gidiyorum diyerek geldi yanıma da ben uyandım. Oh dedim tam zamanında geldin, yoksa ebe beni doğurtacaktı :)

Bu konu beni neden gerim gerim geriyor. Şöyle ki benim fobi derecesinde normal doğum korkum var. Gerek bugüne kadar normal doğumla ilgili anlatılanlar, gerek benim panik ve her zaman en olumsuzu düşünen yapım sanıyorum bu korkuyu tetikledi. Ya başaramazsam, ya bir şey olursa diye diye normal doğumu destekleyen ve beni de hep normal doğuma yönlendiren doktorumu bile tereddütte bıraktım. Doktorum artık en son bu koşullarda senin psikolojin için sezeryan daha doğru deyip ameliyata almıştı beni. Son zamana kadar ben de normal doğururum herkes nasıl doğuruyor diye kendimi motive etsem de zaman yaklaştıkça abeni bir korku almıştı. Gerçekten de hamileliğin son zamanları bu konu nedeniyle uykularım kaçıyordu. Çok ama çok korkuyordum. Hep olumsuz hikayeler duymuştum. İşin sancı kısmı değildi beni korkutan aksine onu hiç düşünmüyordum bile, ya bebek oksijensiz kalırsa ya bir komplikasyon olurda işler ters giderse diye korkularım vardı. Olumsuz senaryo kurmakta üstüme yoktur, her zaman olabilecek en olumsuzu düşünüp gardımı ona göre almaya çalışırım. Hiçbir zaman rahat bir yapıda olamadım malesef.

Ha sezeryan çok mu kolay bir yol derseniz bence hiç de değil. Bildiğin ameliyat. Ağrısı sızısı gani. Ama yinede benim için kurtarıcı olmuştu. Hiç mi hiç pişman olmadım bu tercihten ötürü. Ama beni tanıyanlar bu korkumu çok yadırgadılar, başta annem olmak üzere. Ama ne yaparsın işin fiziki boyutunun yanında bir de psikolojik boyutu var atlanmaması gereken.

Şimdilerde sezeryanı yasaklayıcı konuşmalar dönüyor ortada. Tamam normal doğum aslında olması gerekendir, anne ve bebek için en sağlıklı olandır. Ama koşulları gereği sezeryanı tercih etmek durumunda kalanlara da gereken saygı gösterilmelidir kanımca..


2 yorum:

  1. Her konuda söz sahibi olmak istemek nasıl bir duygu acaba...Artık bundan sonraki ne olacak acaba diye merakla bekliyor insan.

    YanıtlaSil
  2. Hükümetlerin görevi habire yasaklar koyup durmak değil insanların özgürce tercihlerini yaşayacağı koşulları oluşturmaktır bence..

    YanıtlaSil