Son zamanlarda..

İnsan ara verince yazmaya bu ara uzadıkça uzuyor. Hergün bugün yazarım deyip, bloğumu açıp arkadaşlarımı okuyup birşeyler yazmadan geri çıkıyorum. Bu ataletimi kıracağım artık.

 

Uzun zamandır yorgunluk, halsizlik, çabuk sinirlenme, çok üşüme şikayetlerim vardı. Ben bunu ev-iş yoğunluğuma versem de bir tuhaflık olduğu belliydi. Annem zaten beni her gördüğünde vitaminsiz falan kaldığımı söylüyordu. Ben de Cuma günü Zeynep'i doktora götürmüştüm. Gözü mikrop kapmış okulda. Neyse gitmişken bir tahlil yaptırayım da ne var ne yok bir bakılsın dedim. Sonuçlar fena, bir çok değer alt sınıra yakın, demir değeri de alt sınırın baya altında. Yani kansızlık. Tüm bu hallerimin müsebbibi oymuş meğer. Çok ihmalkarım çok. Bakalım ne kadar sürede toparlayacağım.

 

Geçen ay babaannemiz geldi 10 günlüğüne, tabi Zeynep'ten mutlusu yok. Senede sadece 2 kez ve kısa zaman dilimlerinde görmesine rağmen Zeynep babaannesini daha çok seviyor. Evde beraber tatilin keyfini çıkardılar ve gittiği için çok üzüldü. Anneannesi onun için kendini paralıyor ama hatun babaanne hastası, nankör kedi :)

 

Eşimin son iki aydır gecesi gündüzüne karışmış durumda. bir sınava hazırlanıyor ve hafta içi hafta sonu derslere gidiyor, eve geldiğinde Zeynep ya uyumuş oluyor yada uyumaya hazırlanıyor. Çok az vakit geçiriyorlar. Dün sabah (pazar) babacım seninle beraber kahvaltı yapmak istiyorum, gitme dedi.

Babanın yüreğine çok dokundu bu. Beraber kahvaltı yapıp biraz vakit geçirip öyle çıktı. Bu ay sonunda bitecek bu yoğunluk inşallah. Zeynep babanın yokluğunda bana iyice düştü. Öyle ki otururken bile hep kucağımda ya da tepemde.. Biz de bol bol keyfini çıkartıyoruz, beraber anne-kız gezmelere alışverişlere gidiyoruz, anne-kız günü yapıyoruz (babanın olmadığı günler bizim özel anne-kız günümüz).

 

Bizden havadisler böyle.