Yine aylardan Kasım

Bugün sevgili beycağızımın doğum günü. Canım benim. Bir kez de buradan kutlayayım doğum günüsünü. Akşama mumlarını muhtemelen Zeynep'in üfleyeceği pastasını da keseriz. Severim ben doğum günlerini, hayatın hay huyu içinde en yakınlarımızı bile bazen ihmal edebiliyoruz, böylesi günler bunu kırmak için bir vesile oluyor. Tabii doğum gününün unutulmaması halinde! Unutulursa o da ayrı bir facia :) (biliyorum çünkü, başıma geldi).

Zeyno'cuğum bu aralar anneanneyle takılıyor. Bakıcımızı kış iznine ayırdık. Kısmetse baharda yollarımız tekrar kesişecek. Sabahları güle oynaya anneanneyle gidiyor, anneanne "kızım hadi dışarı çıkalım, kuşlara kedilere bakalım" deyince bizimki hırkası ve ayakkabılarıyla kapıya yapışıyor. Ardından baka kalan bana dönüp bakmıyor bile hanımefendi. Artık yolda kesinlikle kucak istemiyor, merdivenleri keza kendi inip çıkacak (bittabi ben erketede bekliyorum).

Çarşamba günü 1.5 yaş aşıları yapıldı (hatta 2 yaşında yapılan Hep. A aşısını da yaptılar). Aşılarda şimdiye kadar hiç ateşlenmeyen Zeynep'in gece ateşi neredeyse 39'a çıktı. Basit ateş düşürücülerle kontrol altına alındı neyseki. 

Zeyno'nun kış kreasyonunu da bir elden geçirmem lazım. Malum çok çabuk büyüyor bu bıdıklar. Haftasonu ilk iş atkı bere takımını yeniledim, havalar birden soğuyunca ilk o lazım olacaktı sanki. Aslında bahane arıyorum ona alışveriş yapmak için, oysaki annemin demesine göre Zeynep'in şimdiki kıyafetleriyle o 4 çocuğunu büyütmüş. O zamanın koşullarına göre de iyi giydirirmiş bizi. Neyse işte bizimki müsriflik mi yoksa kendimizi mutlu etme aracı mı bilmiyorum ama ben onun için birşey aldığımda çok mutlu oluyorum. 

Evet evet evde giymeye kalın sweetler almam lazım çocuğa, üşüsün mü evladım. ihtiyaç ihtiyaç.. (mazallah donar monar :))

ps: Başlık Tual'den Yine Aylardan Kasım  şarkısından arak. Çok severim.