Hastalık

İlk ateşli hastalığımızı yaşıyoruz sevgili blog. 

Herşeyin bir ilki varmış. Bu boyutta bir hastalık yaşamamıştık şu ana kadar. Çarşamba akşamı eve gittiğimde ateşi çıkmaya başlayan mahsun, halsiz bir kuzucuk buldum. Garibimin gözleri sulanmış, kızarmış. Yemek yedirip soğuk algınlığı şurubu verdim ve ateşini takip etmeye başladım. Ateşi inmek bir yana yükselmeye devam etti. Alnına kompres yaptım, ılık duş aldırdım. Ih ıhh. düşmedi. Baktık olacak gibi değil aldık hastaneye götürdük. Teşhis, kulaklarına vurmuş boğaz enfeksiyonu + göz nezlesi. Rahatsızlığı öğleden sonra başlamış. Yada çok hareketli olduğu için daha öncesini biz anlamadık. Hemen bir fitil yapıldı ama ateşi o da düşürmedi. Bir 40 dakika sonra bir iğne yapıldı. Neyseki o ateşi düşürmeye başladı da ilaçlarımızı da alıp eve döndük gecenin 1'inde. Duam o ki düşmeyen ateş durumu bu hastalığa mahsus bir haldir de genel vücut yapısı değildir inşallah. O kuduruk, bir saniye yerinde duramayan kız gitmiş, mahsun, halsiz kucağımda yatan ve alnına koyduğumuz ıslak havlusu  kayınca onu kendi elleriyle düzeltmeye çalışan hasta bir kız gelmişti. O hali çok dokundu bana, alışkın değiliz çünkü. Hep bir hareket hep bir aksiyon olur, durgun hali garip geldi bize..

Tesadüf o ki ben ertesi gün için yıllık izin almıştım bir gün. Beycağızım çıkmayan 20'lik dişini cerrahi müdahaleyle aldıracağı için yanında olayım demiştim. Amma velakin kızoşum hasta olunca beycağız ikinci plana düştü. Ona da kendi annesi eşlik etti. Şimdi 35 yaşındaki adam dişçiye tek gidemiyo mu demeyin bizim beyin tansiyonu böyle durumlarda yerle yeksan oluyor, kendinden geçiyor. Nitekim narkoz iğnesi yapılırken tansiyon gitmiş yine. 

Velhasıl dün evimiz bir nevi revirdi. Zeynep hasta, beycağız ameliyatlı, kayınpeder gripten üç gündür yatıyor. (Zeynep'e de ondan geçti sanırım:() Valideyle ben Florence Nightingale olduk. 

Bugün çok şükür ki hepsi daha iyiceydi. Allah beterinden korusun. Amin.